Page 10 - Fıkıh Okumaları 1. Ünite
P. 10

FIKIH OKUMALARI




                                                                                             Hanbeli
          MEZHEPLER VE MEZHEP İMAMLARI                                                      Mezhebi



                                                                                    Ahmed b. Hanbel
                                             Maliki                               (H 164-241/780-855)
                                           Mezhebi




                                                                        Muhammed b. İdris
                                              Malik b. Enes                  eş- Şafii
                                           (H 93-179/711-795)          (H 150-204/767-819)

                                                                                  Şafii
                              Numan b. sabit
                               Ebu Hanife                                      Mezhebi
                            (H 80-150/700-768)

                                  Hanefi
                                Mezhebi



               Hanefi Mezhebi

               Dört fıkıh mezhebinin kronolojik sıra bakımından ilki Hanefi Mezhebi’dir. Kûfe’de Hz. Ali ve Abdullah
        b.  Mesud’un  temelini  attığı  fıkıh  ilmi,  tâbiîn  fakihlerinin  gayretleri  ile  gelişimini  devam  ettirmiştir.

               Kûfe’de doğan İmam Ebu Hanife (H 80-150/700-768), Irak’ın ünlü fıkıh âlimi Hammad b. Ebî Süley-
        man’ın derslerine uzun müddet katılmış ve hocasının vefatından sonra onun kürsüsüne geçerek ders ver-
        meye başlamıştır. Bilgisi, zekâsı, takvası, konulara hâkimiyeti ile büyük bir ilgiye mazhar olmuş ve binlerce
        öğrenci yetiştirmiştir. Yetiştirdiği öğrencilerden İmam Ebu Yusuf, İmam Züfer, Hasan bin Ziyad ve İmam Mu-
        hammed yazdıkları eserler ile Hanefi Mezhebi’nin teşekkül edip geniş halk kitleleri tarafından tanınmasını
        sağlamışlardır.

               Hanefi Mezhebi’nin temel kaynakları şunlardır:
               İmam Muhammed’e ait Zahir-i rivaye kitapları altı tanedir. Bunlar, el-Mebsût, ez-Ziyâdât, el-Câ-
        miu’s-Sagīr, es-Siyerü’s-Sagīr,el-Câmiu’l-Kebîr ve es-Siyerü’l-Kebîr’dir. Zâhirü’r-Rivâye isimli eserler Hanefi
        literatürünün en temel ve ilk kaynaklarıdır. Yine Ebu Hanife’nin bir diğer öğrencisi olan İmâm-ı Ebu Yûsuf’un
        Kitâbü’l-Harâc’ı da ilk dönem Hanefi eserlerinin başında yer alır. Hanefi mezhebine ait usul-i fıkh eserlerin-
        den en meşhur olanları Cessas’a ait el-Fusûl fi’l-Usûl; Pezdevî’ye
        ait Kenzü’l-Vüsûl ila Marifeti’l-Usûl; Serahsî’ye ait Usûlü’s-Serahsî
        ile el-Mebsût isimli eserlerdir.
               Sonraki dönemlerde yazılan ve geniş kitlelerce de kabul
        görmüş fürû-i fıkh eserlerinden bazıları ise şunlardır: Ebu’l-Leys
        es-Semarkandî’ye ait Nevâzil; Kasânî’ye ait Bedâiu’s-Sanâi‘; Mer-
        ginaniye ait el-Hidâye; İbnü’l-Hümâm’a ait Fethu’l-Kadîr ve İbn
        Âbidîn’e  ait  Reddü’l-Muhtâr.

               Fıkıh öğretim usulü olarak takrir metodu yerine müzake-
        re (konsey oluşturma) yolunu tercih eden Ebu Hanife içtihat me-
        todunu şu şekilde açıklamıştır: “Resulullah’tan (s.a.v) gelen baş
                                                                                      Bağdat/ Irak
                                                           18
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15