Page 31 - İslam Ahlâkı 2. Ünite

AHLAKİ TUTUM VE DAVRANIŞLAR 2. ÜNİTE

metlisi ve merhamet edenlerin en hayırlısıdır. Allah’ın
133
(c.c.) merhamet niteliğinin bir sonucu olarak insanlara
gönderilen peygamberlerin en önemli özelliklerinden bi-
risi de merhametli olmalarıdır. Kur’an-ı Kerim, Peygamber
Efendimiz’in (s.a.v) âlemlere rahmet olarak gönderildiği-
ni, Allah Teala’nın rahmeti sayesinde insanlara yumuşak
davrandığını beyan etmektedir. 134

“Ey müminler! And olsun ki içinizden size sıkıntıya uğ-
ramanız kendisine ağır gelen, size düşkün, müminlere
şefkatli ve merhametli bir peygamber gelmiştir.”
(Tevbe suresi, 128. ayet)

Hz. Peygamber (s.a.v), şefkat ve merhamette insanlığa en güzel örnektir. Küçük büyük,
genç yaşlı herkese şefkat ve merhamet ile muamelede bulunmuştur. Onun şefkati, inancı,
rengi, ırkı, makamı cinsiyeti ne olursa olsun bütün insanlara yöneliktir. Allah Resulü, büyük
küçük demeden herkesin hatırını sorar, çocukları çok sever, onları gördüğü zaman selam
verir, kendileriyle ilgilenirdi. “Gözümün nuru” dediği namazı kıldırırken cemaatten gelen
bir bebek ağlamasıyla namazı kısa tutar, kimsenin sıkıntı çekmesini istemezdi. Peygamber
Efendimiz’i (s.a.v) torunlarını öperken gören ve “Doğrusu benim on çocuğum var, hiçbirini
öpmem.” diyen bir kimseye Resulullah (s.a.v), “… Merhametli olmayana merhamet edilmez”
135
şeklinde cevap vermiştir.

Hz. Peygamber’in (s.a.v) çocuklara karşı olan merhameti tarif edilemez derece idi.
Uhud’da şehit düşen bir Müslüman’ın küçük oğlu, aynı gün Peygamber Efendimiz’e (s.a.v)
gelerek “Babam nerede?” diye sorar. Babasının şehit olduğunu öğrenince ağlamaya başlar.
Bunun üzerine Sevgili Peygamberimiz (s.a.v), çocuğu kucağına alır ve “İster misin, ben ba-
ban olayım, Aişe de annen olsun!” diyerek engin şefkat ve merhametiyle onu teselli eder.

HATIRLAYALIM
Hz. Peygamber, İslam’ı anlatmak için Taif’e gittiğinde şehrin ileri gelenleri ve halk,
onun söylediklerine kulak vermemiş hatta onu çocuklara taşlattırmışlardır. Allah Resu-
lü yaralanmış ve kanlar içinde kalmıştır. Bu olay üzerine Cebrail ve İsrafil adlı melekler
Allah’ın selamı ile gelmişler ve Resulullah’a bir teklifte bulunmuşlardır: “Ey Peygamber,
dilersen şu dağı Taif’in üzerine yıkalım.” Bu teklifi kabul etmeyen Peygamber Efendi-
miz, ‘Hayır, ümit ediyorum ki, Allah onların soyundan sadece Allah’a ibadet eden ve
O’na hiçbir şeyi ortak koşmayan bir nesil çıkartacaktır.’ demişti.
(Buhârî, Bed’ü’l-halk, 7.)

133 A’raf suresi, 151. ayet; Mümin suresi, 109. ayet.
134 Enbiyâ suresi, 107. ayet; Âl-i İmran suresi, 159. ayet.
135 Buhârî, Edep, 18.

47