Page 30 - 12. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 1. Ünite
P. 30
İSLAM VE BİLİM 1. Ünite
Tıp
Tıp ve Tıbbî bilimler, İslam'da en çok rağbet gören ve en çok gelişen bilimlerdendir. Müs-
lüman bilimcilerin çoğu aynı zamanda büyük tabiptirler.
İslam tıbbı, bizzat Peygamberimiz'in hayatında, karşılaştığı çeşitli hastalara maddî ve ma-
nevî olarak yapılmasını tavsiye buyurduğu sözleriyle başlar ve bu sözler daha sonra Tıbbü'n-Ne-
bî veya et-Tıbbü'n-Nebevî şeklinde kitaplaşmış ve hadis kitapları içinde ayrı bir bölüm olarak
yer almıştır. Bu konuda İmam Buharî'nin "Sahih"indeki "et-Tıbbü'n-Nebevî" kitabı çok meşhur-
dur ve çok rağbet görmüştür.
☑Tıp bilim tarihinde çağ açan Müslüman
alimlerden biri el-Kindi'dir (ö.866). Fiziki etkenlerin,
insan ruh, hissiyat ve iç duygularında yarattığı etkiyi
ölçme bilimi olan psikofizyolojiyi o kurmuştur. Müs-
lüman bilimciler civanın zehirleyici özelliğini azal-
tarak veya tamamen yok ederek, onu ilk defa ilaç
olarak kullanmışlardır. Bugünkü bilgilerimize göre,
civayı bir ilaç bileşiminde kullanan Müslüman bilim
adamı yine el-Kindi'dir.
☑Tıp tarihinin en önemli isimlerinden biri hiç
şüphesiz tabiplerin prensi olarak bilinen İbn Sîna'dır
(ö.1037). İslam tıbbını zirveye taşıyan İbn Sîna bir
tıp ansiklopedisi olan “El Kanun fi’t-Tıb (Tıbbın Kanu-
nu)” adlı eseriyle 19. yüzyılın başına kadar tıp dünya-
sında otorite kabul edilmiştir. Kitapta bahsedilen tıb-
bi prensipler, bugün hâlâ tıp fakültelerinde, tıp tarihi 12.1.31. İbn Sîna’nın Rusya’da antropo-
kapsamında öğretilmektedir. 86 lojik araştırmalara dayanılarak 1978’de
yaptırılan portresi
☑Tıp tarihinin önemli keşiflerinden kan dola-
şımı İbnu’n-Nefis (ö.1288) tarafından keşfedilmiştir.
BİLGİ KUTUSU
Hârizmî gözün tabakalarına dair anatomik terimlerden, halk ilaçlarına ilişkin farmakolojik
terimlere kadar dikkat çekici ayrıntılara inmektedir. Kanser başta olmak üzere, hemoroid,
mafsal veremi, veba gibi hastalıkların tanımını yapmakta ve döneminde geliştirilen ilaçları
kategorik olarak zikretmektedir.
(İlhan Kutluer, Akıl ve İtikad, s. 234.)
86 Mehmet Bayrakdar, İslam’da Bilim ve Teknoloji Tarihi, s. 281-299.
39