Page 25 - İslam Ahlâkı 2. Ünite

AHLAKİ TUTUM VE DAVRANIŞLAR 2. ÜNİTE

1.8. Sevgi ve Saygı

BUNU BİLİYOR MUYUZ?

Cenâb-ı Allah’ın mübarek isimlerinden biri de çok
seven, sevilmeye en layık olan manasında “el-Vedûd”dur.
Sevgide en mükemmel olan ve yarattıklarını çok seven
Allah Teâlâ’dır. Onun sevgisinde noksanlık yoktur. Yüce
Rabbimiz umumi sevgisinden bir cüzünü yarattığı
varlıklara nasip etmiştir. Bu sayede insan kalbi, canlı,
cansız bütün mahlukata ilgi ve alaka duyar.
(Dini Terimler Sözlüğü, s. 382.)

Allah’ın isimlerinden “Gelin tanışık idelim, işin kolayın tutalım,
el-Vedud hattı. Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz.”
Yunus Emre

Sevgi, insanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten
duygudur. İnsan ruhunun en temel ihtiyacıdır. Doğduğu andan itibaren insan fıtratında sev-
meye ve sevilmeye yatkınlık vardır. Anne ve baba sevgisi ile başlayan bu duygu, zamanla ge-
nişler ve arkadaş, aile, eş, evlat, hatta tabiat ve hayvan sevgisi olarak tezahür eder. İnsan aynı
zamanda sahip olduğu her şeye sevgi ve bağlılık duyar.

Sevginin en yücesi Allah (c.c.) sevgisidir. İnanan insan Allah’ı (c.c.) her şeyden daha çok
sever ve onun rızasına uygun yaşamaya gayret gösterir. Allah (c.c.) sevgisi, insanı aynı za-
manda peygamber sevgisine yönlendirir. Nitekim bir ayet-i kerimede bu duruma şöyle işaret
edilmiştir: “De ki: Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı
bağışlasın…” 114

Sevgide ölçülü olmak gerekir. En çok sevilmeye layık olan Allah (c.c.) ve Resulü’dür. Do-
layısıyla bir müminin yaratılmışlara, sahip olduğu mal ve mülke aşırı sevgi göstermesi doğru
değildir. Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.v); “Sevdiğini ölçülü sev, belki bir gün düşmanın ola-
bilir. Kızdığına da ölçülü kız, belki bir gün dostun olabilir.” buyurmuştur. Sevdikleri insan için bir
115
imtihan vesilesi olabilir. Bu konu, Kur’an-ı Kerim’de şöyle ifade edilmektdir: “Bilin ki mallarınız
ve çoluk çocuğunuz sizin için birer imtihan aracıdır. Allah katında ise büyük bir mükâfat
vardır.” Bu sebeple dünyada kalbin meylettiği canlı cansız bütün varlıkları sadece Allah
116
(c.c.) için sevmek gerekir. Sahip olunan her şey,
birer emanettir. Hakiki ve nihayetsiz sevgi ancak “Benim rızam uğrunda birbirlerini
Allah’a (c.c.) aittir. Fani olanlara duyulan sevgi, sevenler için peygamberlerin ve
Allah (c.c.) sevgisine aracı olmaktan başka bir şehitlerin bile imreneceği nurdan
değer taşımamalıdır. Çünkü dünya içindekilere minberler vardır.”
duyulan sevgi geçicidir. (Tirmizî, Zühd, 53)

114 Âl-i İmran suresi, 31. ayet.
115 Tirmizî, Birr, 60.
116 Enfal suresi, 28. ayet.
41