Page 35 - Tefsir Okumaları 3. Ünite

3. ÜNİTE

ِ
ِ
۪
۪
ِ
۪ ِ
ۖتــنك اــم نــيَا ًاكراــبم يــنَلعجو ﴾٣٠﴿ ًّۙاــيِبن يــنَلعجو باــتكْلا يــناتٰا ۠للا دــبع يــنا َ لاــق َ
َ
ّ
ُ ْ ُ
َ ّٰ ُ
َ َ َ َ َ
َ
َ َ ْ
َ َ َ
َ َ ُ
ْ
َ
۪ ِ
ِ
ِ
۪
۪
ِ
ًّايقــش ًاراــبج يــنْلعجي مــَلو ۘيــتدلاوِب ًّارــبو ﴾٣١﴿ ًّۖاــيح تــمد اــم ةوــكزلاو ةوــلصلاِب يــناصوَاو
ٰ
َ
َ
ٰ
َّ َ َ ْ َ ْ َ َ َ َ َ ُ ْ ُ َ َّ َ َّ َ ْ َ
ِ
﴾٣٣﴿ ًّاــيح ثــعبُا موــيو توــمَا موــيو تدــلو موــي يــَلع ماــسلاو ﴾٣٢﴿
َ
َ ُ َ ْ َ ْ َ َ ُ ُ َ ْ َ َ ُ ْ ُ َ ْ َ َّ َ ُ َّ َ
30- (Çocuk) şöyle dedi: “Ben, Allah’ın (c.c.) kuluyum. O, bana Kitap’ı verdi ve beni
peygamber yaptı.”
31- “Nerede olursam olayım, O beni mübarek kıldı; yaşadığım sürece bana namazı ve
zekâtı emretti.”
32- “Beni anneme saygılı kıldı; beni azgın bir zorba yapmadı.”
33- “Doğduğum gün, öleceğim gün ve diri olarak kabirden kaldırılacağım gün esenlik
banadır.”
Bu dört ayet Hz. İsa’nın (a.s.) beşikte iken söylediği sözleri konu almaktadır. Önceki ayetler
Cebrail’in (a.s.) Meryem’e (a.s.) gelerek ona Allah’ın (c.c.) babasız bir erkek çocuk bağışladığını,
Meryem’in korktuğunu ve evlenmemişken nasıl bir çocuk sahibi olacağını sorduğunu, Cebrail’in
(a.s.) de bunun Allah’a (c.c.) kolay olduğunu söyleyerek onu teselli ettiğini anlatır. Ardından Mer-
yem’in doğum yaptığı ve iffetsizlikle suçlandığı ifade edilir. Bu durumda Meryem’e (a.s.) konuş-
maması, suçlamalara karşı beşikteki çocuğu işaret etmesi gerektiği bildirilir. Suçlamalara beşikte-
ki Hz. İsa (a.s.) cevap verir:
(Çocuk) şöyle dedi: “Ben, Allah’ın (c.c.) kuluyum. O, bana Kitabı verdi ve beni pey-
gamber yaptı.”

Henüz bir bebek olan Hz. İsa (a.s.), ilk söz olarak Allah’ın (c.c.) kulu olduğunu söyledi. Böys
-
lece, daha sonraları kendisine ilahlık atfedeceklere gerekli cevap verilmiş oldu. Hz. İsa’nın (a.s.)
bebek iken konuşması ilahlık yakıştırması yapacaklar için oldukça önemli bir fırsat idi. Ancak Hz.

İsa’nın (a.s.) Allah’ın (c.c.) kulu olduğunu, ardından kendisine kitap ve peygamberlik verildiğini
ifade etmesi onların tüm beklentilerini boşa çıkardı.

TARTIŞALIM

(Yahudiler) Allah’ı (c.c.) bırakıp, hahamlarını; (Hıristiyanlar ise) rahiplerini ve Meryem oğlu
Mesih’i rab edindiler. Oysa, bunlar da ancak, bir olan Allah’a (c.c.) ibadet etmekle emrolunmuş-
lardır. O’ndan başka hiçbir ilah yoktur. O, onların ortak koştukları her şeyden uzaktır. (Tevbe
suresi, 31.ayet ) ayetini dikkate alarak ehl-i kitabın Allah’tan (c.c.) başka kimleri rab edindiğini
aranızda tartışınız.

Hz. İsa’nın (a.s.) konuşmasındaki en önemli hikmet Meryem’e (a.s.) atılan zina iftirasını
geçersiz kılması idi. Buna rağmen ilk sözüyle Allah’ın (c.c.) kulu ve peygamber olduğunu ifade

151