Page 20 - İslam Ahlâkı 5. Ünite
P. 20

ALLAH’A VE PEYGAMBERİMİZE KARŞI VAZİFELER                            5. ÜNİTE


               2.2. Muhabbet


                   Peygamber Efendimiz’e (s.a.v) karşı va-
               zifelerimizden biri de, ona karşı büyük bir
               muhabbet beslememizdir. Onu her şeyden
               çok sevmeliyiz. Hz. Muhammed’i (s.a.v) sev-
               mek ibadettir. Allah Teala, Peygamber (s.a.v)
               sevgisinde ilerleyerek öyle bir seviyeye gel-
               memizi istemektedir ki sonunda Peygam-
               berimiz (s.a.v) bize kendimizden bile sevgili
               hâle gelmelidir: “Peygamber müminler na-
               zarında kendi canlarından daha önce ge-
               lir…”  Allah Resulü, sevgideki bu seviyenin
                    406
               hakiki iman olduğunu açıklamıştır: “… Sizden
               biriniz, ben kendisine; anasından, babasından,
               evladından ve bütün insanlardan daha sevimli
               olmadıkça gerçek anlamda iman etmiş ola-
               maz.”  Peygamberimiz (s.a.v) kendisini çok
                    407
               seven kimseler ile ilgili şu müjdeyi vermiştir:
               “Ümmetim içinde beni en çok sevenlerin bir kıs-
               mı benden sonra gelenler arasından çıkacaktır. Onlar beni görebilmek için mallarını ve ailelerini
               feda etmeye can atarlar.”
                                      408
                   Sahabilerin her biri Peygamber Efendimiz’i (s.a.v) çok severdi. Resulullah (s.a.v) kendi-
               sine seslendiğinde, “Anam babam sana feda olsun buyur ey Allah’ın Resulü!” diyerek sevgi-
               lerini dile getirirlerdi. Onlar içerisinde Hz. Ebû Bekir en önde olanlardandı. Hicret sırasında
               Sevr Mağarası’na doğru giderken Peygamber Efendimiz’in (s.a.v) kâh önünde kâh arkasın-
               da yürüyordu. Resulullah (s.a.v) niçin böyle yaptığını sorunca şöyle demişti: “Yâ Resulullah!
               Arkanızdan yetişebileceklerini düşünüyor, arkadan yürüyorum; ileride pusu kurup bekle-
               yebileceklerini düşünüyor, önünüzden yürüyorum!” Geceleyin mağaraya ulaştıklarında,
               Peygamber Efendimiz’e (s.a.v) bir şey olmaması için önce Ebû Bekir içeri girdi. Her yeri eliyle
               yokladı. Üst elbisesini çıkararak parçaladı ve delikleri onunla kapattı. Son deliğe elbisesi yet-
               meyince oraya da topuğunu koyup Efendi-
               miz’i (s.a.v) içeri davet etti. Sabah olduğun-               OKUYALIM
               da, Resulullah (s.a.v), arkadaşının üst elbise-   Bir adam Peygamber Efendimiz’e
               sini göremeyince, hayretle elbisesini sordu.                  geldi ve:
               O da gece yaptıklarını anlattı. Bu sevgi ve        Ey Allah’ın Resulü! Kıyamet ne
               onun gereği olan fedakârlık karşısında, çok             zamandır, diye sordu.
               duygulanan Allah Resulü, ellerini kaldırarak         Kıyamet için ne hazırladın?
               Ebu Bekir için dua etti. 409
                                                                Allah ve Resulü’nün muhabbetini…
                                                                  Öyleyse sen sevdiğinle beraber
                                                                             olacaksın.
               406  Ahzab suresi, 6. ayet.                                (Müslim, Birr, 163.)
               407  Buhârî, Îman, 8. ayet.
               408  Müslim, Cennet, 12.
               409  bk. Hâkim, Müstedrek, III, 7/4368.
                                                         135
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25