Page 25 - Hadis Metinleri 6. Ünite

6. ÜNİTE

noktasında üstün gayret sarfetmiş, hadisleri yanlış anlayan ve yorumlayan bazı sahabelerin hatalarını dü-
zeltmiştir. Bedruddîn ez-Zerkeşî’nin el-İcâbe li Îrâdi mâ İstedrakethü Âişe (r.a) ale’s-Sahâbe adlı eseri
bunun delilidir. Bu özelliğiyle Hz. Âişe (r.a), sahabe ve tabiin nesline ilmî tenkit zihniyetinin esaslarını
öğretmiş bulunmaktadır. Ebû Mûsa el-Eş’arî’nin (r.a), “Rasûlullah’ın ashabı olarak biz, hadisle ilgili bir
meselemizi Âişe’ye (r.a) sorduğumuzda mutlaka onda bir bilgi bulmuşuzdur.” sözü, onun ilmî kabiliyeti-
ni, tecrübe ve derinliğini ortaya koyan önemli bir belgedir.

Babası Hz. Ebû Bekir’in (r.a) vefatı üzerine kabri başında yaptığı dua, Cemel Vakası’nda yaptığı
konuşma, bazı mektupları, Arap dilini güzel kullanması ve ezbere bildiği şiirler, Hz. Âişe’nin (r.a) kalbî
duyarlılığını ve edebî kişiliğini gösteren örnekler arasındadır.

Peygamberimiz (s.a.v), Hz. Hatîce’den (s.a.v) sonra en çok Hz. Âişe’ye (r.a) muhabbet duymuştur.
Ona “Hümeyra” diyerek seslendiği de rivayet edilir. Son rahatsızlığı esnasında Rasûl-i Ekrem (s.a.v), di-
ğer zevcelerinden izin alarak Hz. Âişe’nin (r.a) odasına geçti ve mübarek başı onun kucağında iken Refîk-i
A’lâ’ya (En Yüce Dost) kavuştu ve onun odasına defnedildi.
Genç yaşında dul kalan Hz. Âişe (r.a), Peygamberimizden (s.a.v) sonra kırk yedi sene yaşadı ve
hicri 58 (miladi: 678) yılında Medine-i Münevvere’de vefat etti. Cenaze namazını Medine Vali vekili Ebû
Hureyre (r.a) kıldırdı ve vasiyeti üzerine Cennetü’l-Bakî mezarlığına defnedildi.

Allah ondan razı olsun.

BİLGİ KUTUSU
Hz. Hatice (r.a) Mekke’de Rasûlullah’a (s.a.v) moral ve destek vererek öne çıkmıştır. Hz. Âişe
(r.a) ise Medine’de dinin ve ilmin özelde kadınlara, genelde bütün topluma yayılmasındaki katkısıyla
dikkat çekmiştir.

127