Page 18 - 7. Sınıf Peygamberimizin Hayatı 1. Ünite

7. SINIF PEYGAMBERİMİZİN HAYATI

Peygamberimiz Zeyd b. Harise (r.a.) ile Mekke’den gizlice ayrılarak Taif’e gitti. Burada Sakif
kabilesinin önde gelen üç lideri ile görüşme yaptı. Bu liderlerden biri kaba ve çirkin bir tarzda, diğer
ikisi de alaylı bir şekilde Peygamberimizin, İslam davetini reddettiler. Büyük bir hayal kırıklığı ve hüzne
kapılan Peygamberimiz Mekkelilerin bunları duyup cesaretlenmelerini engellemek için onlardan hiç
olmazsa bu konuşulanların aralarında kalmasını istedi.

Taif liderleri, Peygamberimizin çağrısını kabul etmeyerek “Derhal şehrimizi terk et.” dediler.
Peygamberimiz on gün boyunca Taif’te İslam çağrısına kimseden olumlu cevap alamadı. Tek duyduğu
şey alay ve hakaret sözcükleriydi. Oradan ayrılmaktan başka çare kalmamıştı. Taif’in ileri gelenlerinin
kışkırttıkları gençler ve köleler Peygamberimizi şehirlerinden kovmak için harekete geçtiler. Ona kötü
söz söyleyerek onu taş yağmuruna tuttular. Hakaret içeren sözler ve bağrışmalar şehirde büyük bir
kalabalığın toplanmasına neden oldu. Atılan taşlarla ayakları kan içinde kalan Allah Resulü yürümekte
zorlanırken onu korumaya çalışan Zeyd b. Harise’nin de (r.a.) başı yarıldı.
Taiflilerin hücumları Utbe ve Şeybe'nin bahçesine kadar sürdü bahçeye sığınarak saldırılardan
zar zor kurtulan Peygamberimiz, bahçenin duvarına yaslanarak oturdu ve orada biraz dinlendi.
İnsanların kendilerine sığınan birini kabul etmeyip taşlaması onu son derece hüzünlendirmişti.
47
Ellerini açarak Yüce Allah’a şöyle dua etti:

“Ya Rabbi!
Güç ve kuvvet bakımından şu zayıf hâlimle
Elimdeki şu basit imkânımla,
İnsanlara karşı bu güçsüz hâlimle
Sana sığınıyor, sana yalvarıyorum.
Ey merhametlilerin en merhametlisi!
Sen benim sahibimsin. Beni kimlere bırakıyorsun!
Kaba saba yabancılara mı?
Başıma gelenlerin, senin öfken ve gazabından olmasından
korkarım.
Böyle değilse sabrederim, katlanırım.
Fakat koruma ve şefkatin daha hoştur.
Sığınacak bir yer arıyorum.
Güç ve kudret ancak sendedir.
Tövbe edilmeye, af dilenmeye layık olan sensin.
Benim tövbemi kabul et, beni affet ve koru!"

(Taberi, Tarih, C 2, s. 345.)

Yaşanan kötü muameleye tanık olan Utbe ve Şeybe kardeşler, köleleri Addas ile Peygamberimize
bir tabak üzüm gönderdiler. Hz. Peygamber ikram edilen üzümleri yemeye başlamadan önce besmele
çekti. Besmeleyi ilk defa duyan Addas ile Hz. Peygamber arasında gelişen sohbet neticesinde köle
Addas Müslüman oldu.

47 Mustafa Kılıç, Zeyd b. Harise, s. 64.
28