Page 11 - 5. Sınıf Peygamberimizin Hayatı 1. Ünite

1.ÜNİTE

1.5. Dedesinin Sevgili Torunu

Annesi ile Ebvâ’da vedalaşıp dadısı Ümmü Eymen tarafından Mekke’ye getirilen Peygambe-
rimiz (s.a.v), dedesi Abdulmuttalib’e teslim edildi.

Dedesi Abdulmuttalib ve ninesi, sevgili torunlarını büyük bir sevgi ve şefkatle bağırlarına
bastılar. Anneden öksüz, babadan yetim kaldığı için sadece dedesi ve ninesi değil; amcaları,
halaları, amca ve hala çocukları, uzak yakın bütün akrabaları Peygamberimizin (s.a.v) üzerine
titriyordu.

Sevgili Peygamberimiz (s.a.v), dede evinde de hiçbir zaman boş durmuyordu. Gücü yettiği
her işi yapıyordu. Sevgili dedesine, ninesine de yardımcı olmaya çalışıyordu.
Bir gün, sevgili dedesinin en iyi deve-
lerinden biri kaybolmuştu. Abdulmutta-
lib, kaybolan devesini arayıp bulmaları
için bütün çocuklarını gönderdi. Pey-
gamberimiz de (s.a.v) deveyi aramaya
çıkanlar arasındaydı.
Amcaları ve amca çocukları deveyi
bulamadan geri döndüler. Fakat aradan
uzun bir zaman geçmiş olmasına rağ-
men Peygamberimiz (s.a.v) geri dön-
medi. Telaşa kapılan dede, sağa sola
adamlar göndererek sevgili torununu
her tarafta arattı. Kendisi de köşe bucak Resim-8: Peygamberimiz (s.a.v) de dedesinin devesini aradı.
arıyordu. Ancak bütün çabalara rağmen
Peygamberimiz (s.a.v) bulunamadı!

Sadece dede değil; bütün amca ve halaların yanında, duyan herkes büyük bir üzüntü ve
telaşla sağa sola koşuşturmaya başladı. Bu arada hava karardı ve akşam oldu. Meşaleler yakıl-
mış, herkes bir yana gitmişti. Ne kadar aradılarsa da bir türlü bulamadılar. Vakit geçtikçe başta
dedesi Abdulmuttalib olmak üzere herkes büyük bir endişeye kapıldı.

Karanlığa rağmen eğersiz bir ata atlayan dede, sevgili torununa seslenirken içten içe dua
ediyordu. Dağlarda, yamaçlarda onu bulamayan dede, son bir ümitle Mekke’ye at sürdü. Yine
gelmemişti. İş böyle çığırından çıkınca dede, gözyaşları içinde tekrar gidip Kâbe’nin örtüsüne
sarılarak hıçkırmaya başladı. Bir yandan hıçkırıyor bir yandan da yana yakıla dua ediyordu.
Dede hıçkırıklarla dua ederken birden bir bağrışma oldu:

— Geliyor! Abdulmuttalib’e müjde verin! Sevgili torunu geliyor işte!
Bir anda bütün kalabalık, ellerindeki meşalelerle sel gibi sesten yana akmaya başladı. Sevgili
Peygamberimiz (s.a.v) kaybolan deveyi bulmuş ve de üzerine binmiş olarak karanlıkları yarıp
geliyordu. Bütün herkes artan bir sevinç dalgası içinde, büyük bir coşku ile karşıladı onu. Dede
de nihayet kalabalığı yarıp öne çıkıverdi.

21