Page 3 - Tezhib 6. Ünite
P. 3

6. ÜNİTE



            2. 16. Yüzyıl Klasik Dönem Yazma Eserleri


             Yazma eserler  genel olarak zahriye sahifeleri, serlevhalar, sure başları, hatime sahi-
          feleri ve ayetlerin aralarında bulunan duraklar, secde, cüz, hizip, aşır gülleri olmak üzere
          çeşitli bölümlere ayrılırlar. Bu bölümlerin özellikleri şu şekildedir:

            Zahriye Sahifeleri: Yazma eserlerde başlık bulunan ilk sahifeden önceki temellük veya
          vakıf kaydı bulunan, çoğunlukla tezhibli ve bazen de boş olan sahifelere “zahriye” adı ve-
          rilir. Bu sahifelerde genellikle kitap başlığı, eserin müellifinin kaydı, meşhurların hükmü,
          bir beyit vb. yazılar bulunur.Arapçada “zahr” kelimesi, “sırt, arka” anlamındadır. “Zahriye”
          ise “sırtlık” demektir. Yazma eserde bulunduğu yer itibariyle bu ismi almıştır. Zahriyeler
          devirlere göre değişiklik göstermektedir. Fatih Devri kitaplarında zahriyelerin çift sahife
          olduğu görülürken 16. yy.’da zahriyelerin tek sahife fakat plan ve tezyinat itibarıyla en
          mükemmel derecede olduğu görülür.

            Serlevha Başlık Sahifeleri: Yazma kitabın ilk sahifelerinin başına yapılan süslemelere
          verilen isimdir. Serlevha sahifesi karşılıklı iki sahifeden oluşur ve bu iki sahife simetriktir.
          Fatiha ve Bakara surelerini ihtiva eden bu sahifeler yoğun bir süsleme yapılarak mushaf-
          ların en gösterişli sahifeleri hâline gelmiştir. Serlevha sahifesinde sanatçı bütün ustalığını
          gösterir. Tezhibin başlıca amacı olan yazının ön planda, tezhibin ikinci planda olma ilkesi
          burada terk edilerek, tezhibin bütün ihtişamı serlevha sahifesinde sergilenmektedir.

            Serlevha sahifelerinin yazma kitaplarda özellikle mushaflarda kullanımı devirlerine göre
          farklılıklar gösterir 16. yüzyıla kadar bütün ağırlık serlevha tezhibine verilmiştir. Ayrıca
          serlevhaya “mihrabiye” veya “dibâçe” adı verilmiştir.


            Sure  Başları:  Kur’an-ı  Kerim’deki  sure  başlarına  veya  yazma  eserlerdeki  bahis
          başlarına yapılan süslemelere, “sure başı” veya “fasıl başı” denilmektedir. Sure başları
          eserlerde genellikle serlevha sahifesinden sonra gelir. Sure başı kubbeli taç şeklinde olup
          üst taraflarında tığ denilen dolu zeminden, boşluğa geçişinde gözü rahatlatan süslemeler
          şeklindedir.  Kubbeli  formların  yanında  çeşitli  şekil  ve  kompozisyonlarda  da  sure  başı
          tezyin  edilmiştir.  Sure  başlarında  genellikle  surenin  ismi  yazılı  olup  bu  yazı  genellikle
          beyaz renklidir ve genellikle altın üzerine yazılır.
            Hatime  Sahifesi  (Bitiş):  Yazma  eserlerde  müellifin  eseri  bitirirken  yazdığı  duaları,
          eserin  hattatını,  varsa  müzehhibini  belirttiği  yazıları  kapsayan  son  yapraktır.   Hatime
                                                                                             1
          sahifeleri de devirlere göre değişiklik gösterir. Bu değişiklik, sanatçının zevkine göre de
          çeşitlenmektedir.








          1  Mine Esiner Özen. A.g.e., s. 25.




                                                      156
   1   2   3   4   5   6   7   8