Page 13 - 11. Sınıf Peygamberimizin Hayatı 4. Ünite

Bilgi Kutusu

Sıla-i rahim; anne ve baba başta olmak üzere akrabaları ziyaret etme, maddi ma-
nevi açıdan destekleme, hâl ve hatırlarını sorarak onların gönüllerini alma anlam-
larına gelir.
Akrabaları arayıp sorma, ihtiyacı olanlara yardımda bulunma, onlarla görüşme,
sohbette bulunma, kendilerine selam ve hediye gönderme İslam ahlakının gerek-
lerindendir.
(Dinî Terimler Sözlüğü, s. 412.)

Allah Resulü (s.a.v.), iyilik yapma hususunda öncelikli olan kimseleri yakın akrabadan uzağa
doğru sıralar. Anne babayla başlayan, kardeşler ve diğer büyüklerle devam eden bu akra-
balar arasında yardıma muhtaç olanın ihtiyacını giderenin iki kat ecir alacağını müjdeler. 36

Cenab-ı Hakk’ın; “… kendisi adına birbirinizden dilekte bulunduğunuz Allah’a karşı
gelmekten ve akrabalık bağlarını koparmaktan sakının…” buyurduğu akrabalık huku-
37
ku, iman ile ilişkilendirilecek kadar önemli olduğu için, Allah Resulü (s.a.v.) “Allah’a ve ahiret
gününe iman eden kimse akraba ilişkilerini sürdürsün.” uyarısını yapmıştı. Hz. Peygam-
38
ber, İslam davetine ilk önce akrabalarından başlayarak bir nevi bu bağın gereklerini yerine
getirmiş oldu. İman etmedikleri sürece akrabalığın Allah (c.c.) katında onlara hiç bir fayda
sağlamayacağını söylemekle birlikte Allah Resulü (s.a.v.), iyilik ve yardım konusunda onlarla
bağını hiç koparmadı. Nitekim sıkıntılı zamanlarında amcası Ebu Talib’e destek olmak için
yeğeni Ali’yi (r.a.) yanına alarak bakımını üstlenmişti.

Hz. Peygamber’i örnek alan iyi bir Müslüman, akrabalık bağını sürdürür ve onların sevinç
ve üzüntülerine ortak olur. Böylelikle akrabalar arasında sevgi ve saygı bağları güçlenir.

Asr-ı Saâdetten Bir Yaprak

Bir adam Hz. Peygamber’e gelerek:
– Ey Allah’ın Resulü, ben bir günah işledim. Nasıl tövbe edebilirim? diye sordu.
Hz. Peygamber:
– Annen var mı? dedi.
Adam:
– Hayır yok, cevabını verdi.
Allah Resulü bu kez:
– Peki teyzen var mı? dedi.
Adam:
– Evet deyince Hz. Peygamber:
– Öyleyse git ona iyilik yap. Çünkü teyze anne makamındadır, dedi.
(Tirmizî, Birr, 6.)

36 bk.Tirmizî, Zekât, 26.
37 Nisa suresi, 1. ayet.
38 Buhârî, Edeb, 85.

111