Page 15 - Kur'an-ı Kerim 7. Sınıf 2.Bölüm

Kur’an-ı Kerim’i Tanıyalım 1. Ünite

Ben senden başkasına ibadet et-

mekle kendime zulmetmişim, şimdi
ise Süleyman’la birlikte âlemlerin
Rabb’ine teslim oluyorum.’ dedi” ve
52
Müslüman oldu.
Böylece Belkıs’ın gözündeki
perde kalkmış, dış görünüşe aldanmak
konusundaki cehaletini fark etmişti.
Güneşe ibadet etmekte hata ettiğini ve
kendisine yazık ettiğini anladı. Yıllarca

kendisine ve halkına yazık ettiğini, ilah
edindiği güneşi ve tüm evreni yoktan
var eden bir yaratıcı olduğunu fark etti.
Hz. Süleyman’ın huzurunda Müslüman
olma şerefine ulaştı.

Ne Güzel Bir Kul

Hz. Süleyman, uzun bir dönem hükümdarlık yapmış, halkına iyilik ve güzellikle davran-
mıştı. Fakat o, dünyadaki makam, mevki, mal ve mülkün geçici olduğunu, bir gün bunlara veda
ederek ayrılacağını çok iyi biliyordu. Geride kalacak olan salih ameller idi. Bu nedenle vefat etme-
den önce büyük bir mabet yapılmasını ve insanların orada Allah’ı anıp zikretmelerini, dualar edip
namaz kılmalarını arzu ediyordu. Cinlerden ve insanlardan olan mimarları ve ustaları çağırdı ve
onlara büyük bir mabedin inşasına başlamalarını emretti. 53

Mabedin inşası başlamıştı. Cinler de onun yapımında çok yoğun bir şekilde çalışıyorlardı.
Çünkü onlar Hz. Süleyman’ dan korkar, onun emrine karşı gelemezlerdi. Geçen zaman içerisinde
mabedin yapılması gerçekleşmiş, artık sonuna yaklaşılmıştı. Cinler de yorulmuştu. Bir ara Hz.
Süleyman’a baktılar, onu değneğine dayanmış vaziyette ayakta gördüler. İzin isteyeceklerdi fakat
bir türlü cesaret edip yanına yaklaşamıyorlardı. İşlerine devam edip mabedin yapımını tamamla-
dılar. Tam o sırada Hz. Süleyman yere düştü. Cinler koşup geldiklerinde onu çoktan ölmüş buldu-
lar. Hz. Süleyman çok öncesinde ölmüştü fakat değneğe dayanarak ayakta kalmıştı. Dayandığı
ağacı ise içeriden ağaç kurtları yemişti. Eğer ağaç kurtları yememiş olsaydı vefat ettiğini kimse
fark etmeyecekti. Kur’an-ı Kerim’in ifadesiyle: “(Süleyman’ın) Ölümüne hükmettiğimiz zaman,

onun öldüğünü ancak değneğini yiyen bir ağaç kurdu gösterdi. (Sonunda yere) Yıkılınca
anlaşıldı ki cinler gaybı bilselerdi o küçük düşürücü azap içinde kalmazlardı.” 54

52. Neml suresi, 44. ayet.
53. Kur’an-ı Kerim’in Işığında Nebiler Silsilesi, O. Nuri Topbaş, s.106.
54. Sebe’ suresi, 14. ayet.
35