Page 17 - Hadis 3. Ünite

HADİS TARİHİ

İmam Mâlik yirmi yaşından itibaren Medine’de Mescid-i Ne-
bî’de hadis ile fıkıh okutmuş ve fetva vermiş, 1000 civarında kim-
senin kendisinden ilim öğrendiği tespit edilmiştir. Ders halkasına
katılanlar arasında İmam Ebu Hanîfe ve talebeleri Ebu Yûsuf ile
Muhammed b. Hasen eş-Şeybânî gibi meşhur fakîhler bulunmak-
tadır.

179 (795) yılında kısa bir rahatsızlıktan sonra Medine’de vefat
etmiş ve Cennetülbakî kabristanına defnedilmiştir.

Hadis otoritelerince bu ilmin zirve şahsiyetlerinden biri kabul
edilen ve çok hadis ezberlemiş olan İmam Mâlik titizliği sebebiyle
az rivayette bulunmuş, seçtiği hadisleri el-Muvatta’ isimli eserin-
de toplamıştır. Bazı âlimler Kütüb-i Sitte’nin altıncı kitabı İbn Mâ- İmam Malik'in Muvatta
isimli eser nüshası.
ce’nin es-Sünen’i yerine el-Muvatta’ın kabul edilmesi gerektiğini
söylemişlerdir. 38

BİLGİ KUTUSU

Sünenler, ahkâma dair hadislerin fıkıh kitaplarındaki tertibe göre tasnif edildiği eser-
lerdir. Bu eserlerde Peygamber Efendimizin söz, fiil ve takrirleri yanında ashabın ve
tâbiînin fetvaları da yer alır. Hadislerinin büyük bir kısmı sahih olmakla birlikte sünen-
lerde hasen ve zayıf hadisler de vardır.

Dârimî ve es-Sünen’i

Aslen Semerkantlı olan Ebu Muhammed Abdullah b. Abdir-
rahman ed-Dârimî 181 (797) yılında doğmuştur.

Memleketinde aldığı ilk eğitiminden sonra ilmî seyahatlere
çıkmış, Hicaz, Mısır, Şam, Irak, Horasan gibi bölgeleri dolaşmış
ve buralarda karşılaştığı birçok meşhur âlimden hadis dinlemiştir.
Talebeleri arasında Buhârî, Müslim, Tirmizî, Ebu Dâvûd ve
Nesâî gibi otoriteler bulunmaktadır. Zühd esasına dayalı mütevâ-
zi bir hayat yaşayan Dârimî 255 (869) yılında Merv’de vefat et-
miştir.
Dârimî’nin es-Sünen’i, tertibinin mükemmel olduğu dikkate
alınarak bazı âlimler tarafından Kütüb-i Sitte’nin altıncı kitabı ol- Dârimî'nin Sünen isimli eser
maya uygun görülmüş, ancak rivayetlerinden bir kısmının zayıf nüshası.
olduğu öne sürülerek bu görüş kabul edilmemiştir. 39

38 İsmail Lütfi Çakan, Hadis Edebiyatı, s. 71-74.
39 Abdullah Aydınlı, Dârimî, DİA, C 8, s. 494-495.

77