Page 6 - 4. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 4. Ünite

HZ. MUHAMMED’İ TANIYALIM

BİLGİ KUTUSU

Hz. Muhammed (s.a.v.) şöyle buyurdu:
“Ben atam İbrahim’in duası, kardeşim İsa’nın müjdesi ve annem
Âmine’nin rüyasıyım…” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, IV, 127-128.)

Hz. Muhammed’in (s.a.v.) atası Hz. İbrahim ve oğlu Hz. İsmail (a.s.)
Kâbe’yi inşa ederlerken, soylarından bir peygamber göndermesi için
Yüce Allah’a dua etmişlerdi. (bk. Bakara suresi, 129. ayet.)

Hz. İsa (a.s.) insanlara Hz. Muhammed’in (s.a.v.) geleceğini
müjdelemişti. (bk. Saff suresi, 6. ayet.)

Hz. Âmine Hz. Muhammed’in (s.a.v.) doğumunu müjdeleyen rüyalar
görmüştü. (bk. Ahmed b. Hanbel, Müsned, IV, 127-128.)

Hz. Peygamberin babası Abdullah ve annesi Âmine Mekke’de herkes tarafından sevi-
len ve saygı gösterilen kişilerdi. Abdullah, Âmine ile evlendikten kısa bir süre sonra ticaret
amacıyla Şam’a ve Gazze’ye gitti. Dönüş yolunda hastalandı ve Mekke’ye varamadan Me-
dine’de vefat etti. Vefat ettiğinde henüz 25 yaşındaydı. Bu nedenle Hz. Muhammed (s.a.v.)
5
yetim olarak doğdu. Hz. Peygamberin annesi Âmine, Zühreoğulları ailesinden Vehb’in
kızıydı. Mekke’nin en saygıdeğer hanımlarındandı. Hz. Peygamber altı yaşındayken annesi
de vefat etti. Bu sebeple o hem yetim hem öksüz büyüdü. Hz. Muhammed (s.a.v.), anne-
sinin vefatından sonra dedesi Abdülmuttalib’in yanında kaldı. Ancak dedesi de birkaç yıl
sonra vefat etti.

Hz. Muhammed’in (s.a.v.) hayatında önemli bir yere sahip olan bir diğer kişi amcası
Ebu Talip’tir. Ebu Talip saygın ve dürüst biriydi. Mekkeliler tarafından sevilir, sayılır ve sözü
dinlenirdi. Yeğeni Hz. Muhammed’i (s.a.v.) çok severdi. Onu kendi çocuğu gibi büyüttü. İlgi
ve şefkatini ondan esirgemedi. Ona her zaman destek oldu ve yardım etti. Hz. Peygamber
de amcasına karşı daima saygı ve sevgi gösterdi.

Ebu Talip’in eşi Fâtıma da Hz. Muhammed’e (s.a.v.) annelik yaptı. Ona daima şefkat ve
merhametle davrandı, onu diğer evlatlarından ayırmadı. Ebu Talip’in yanı sıra amcaları Zü-
beyr, Abbas ve Hamza da Hz. Muhammed’e (s.a.v.) yakınlık gösteren aile büyüklerindendi.

5 bk. Belâzurî, Ensâb, C 1, s. 92; İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-nihaye, C 2, s. 263.

82