Page 54 - Kur'an-ı Kerim 6. Sınıf 2. Bölüm
P. 54

Kur’an-ı Kerim’i Tanıyalım                                             1. Ünite










            Secde

            Sözlükte “itaat ve tevâzu içinde eğilmek, boyun eğmek, yere kapanmak, yüzü yere sürmek”
          gibi anlamlara gelen secde, dinî bir kavram olarak, Allah’ın emirlerine boyun eğmek, Allah’a kulluk

          etmek maksadıyla ayaklar, dizler ve ellerle beraber alnın yere konması demektir.

            Kur’an-ı Kerim’de secde kelimesi, itaat etmek, boyun eğmek anlamında kullanılmıştır. Yüce
          Allah, “Görmez misin ki, göklerde olanlar ve yerde olanlar, güneş, ay, yıldızlar, dağlar, ağaç-
          lar, hayvanlar ve insanların birçoğu Allah’a secde ediyor; birçoğunun üzerine de azap hak

          olmuştur. Allah kimi hor ve değersiz kılarsa, artık onu değerli kılacak bir kimse yoktur.
          Şüphesiz Allah dilediğini yapar.” ;
                                            114
            “Göklerde ve yerde kim varsa, ister istemez kendileri de gölgeleri de sabah akşam Al-
          lah’a boyun eğer.”  buyurmuştur.
                             115

            Namaz içerisinde secde yapmak namazın rükünlerinden olup farzdır. Tilâvet secdesiyle sehiv
          secdesi ise, müstakil olarak yapılan secdeler olup vaciptir. Ayrıca, bir nimete nail olmaktan veya
          bir felâket ve musibetten kurtulmaktan dolayı yapılan şükür secdesi de müstakil bir secde olup,
          müstehaptır.  116


            Kur’an-ı  Kerim  birçok  ayette
          rükû ve secdeden bir arada bah-
          seder. Her ikisi de namazın içinde-

          ki farzlarındandır ve Allah’a bağlı-
          lığı,  sadece

            O’na boyun eğmeyi simgeleyen
          eylemlerdir. Bunu belirten ayetler-

          den biri şudur:

            “Ey  iman  edenler,  rükû  edin
          ve secde edin!..” 117


            Secde  yalnızca Allah’a  yapılır,


          114 Hac suresi,18. ayet
          115 Ra’d suresi, 15. ayet.
          116 Komisyon, Dini Kavramlar Sözlüğü, s. 582–583.
          117 Hac suresi, 77. ayet.
                                                       69
   49   50   51   52   53   54   55