Page 26 - 10. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 1. Ünite

Okuma Parçası

BÜTÜN KAPILARI AÇAN İNANÇ

İki aslı vardır insanın: Bir, madde aslı, toprak; bir de ruh aslı, yücelikler. Allah (c.c.)
katındaki yücelikler. İnsan, bu iki asıl arasında bir dairede dönerek gelişme çizgisini
tamamlar. İnsan yaratılmış, sonra yüceltilmiş, sonra imtihan için, ruh pişsin ve

olgunlaşsın diye madde aslına döndürülmüş, ondan ruh aslına yönelmesi istenmiş,
bu yönde göstereceği bütün çaba desteklenmiştir.

Ama insan, madde aslının dolaylarında ruh aslını unutur ve tekrardan yücelmeye
niyetlenmezse, maddeden de öteye fırlatılır. Aşağıların aşağısına düşürülür. Ama bir
kere de yüceye yöneldi mi ona bütün kapılar açılır. Mucizeler ülkesinin kapıları.

Melekler de onun yardımcısıdır. Zaman bile şuurlanır. Ve insan Ashab-ı Kehf gibi
mağaradan çıkar. Uykunun şartları yerine uyanıklığın dinamik kanunu geçer.

Sen artık sende değilsin. Senden senlik gitmiştir artık. İçin bir başka özle dolmuş.
Seni senden boşaltarak yeniden saf bir özle doldurmuşlar. Sen kendi kendine
sorarsın: “Ay! O ben miydim? Ay! O kadar düşmüş müydüm? Ve bu ben miyim? Ne

kadar hafifledim. Bütün ağırlıklarım geride kaldı sanki.” Böyle böyle, artık geriye
bile dönüp bakmayacak bir uzaklığa kadar gidersin. Ve o uzaklık asıl yakınlıktır. Söz
bitmiştir. Aşktır gönlün alınteri. Bu alınterinin sözü geçerlidir artık.

(Sezai Karakoç’un Yitik Cennet adlı eserinden derlenmiştir.)

35