Page 3 - 10. Sınıf Peygamberimizin Hayatı 1. Ünite
P. 3

BİRİNCİ ÜNİTE


                                                                       4
               Resulü de “Ben güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim.”  buyurmuştur. Nitekim o, ahlaki
               erdemlerin yok olduğu bir zamanda bunları her yönüyle yaşayarak insanlara rehberlik etti.
                                                                                       5
               Peygamber Efendimizin (s.a.v) sahip olduğu bu güzel ahlakın kaynağı Kur’an’dı.
                      Hz. Peygamber bir insanda bulunması gereken ahlaki erdemlerin hepsine sahipti. Ay-
               rıca bunlar arasında harikulade bir denge kurmuştu. Peygamber Efendimiz cömert bir insan-
               dı. Önun cömertliği israfa, iktisadı ise cimriliğe sebep olmazdı. Peygamberimiz insanlar içinde
               soylu, şerefli ve itibarlı biri olmasına rağmen kibirli değildi, mütevazı bir insandı. Bu tevazu,
               onu  küçültmez  aksine  Peygamberimizin  onurunu  yüceltirdi.  Ahlakındaki  dengeyi  koruyup
               devam ettirmesi, Peygamber Efendimizin (s.a.v.) ahlaki erdemlerin her birinde örnek olması,
               onun peygamber ahlakından kaynaklanmaktaydı.

                      1.1. Peygamberimizin Tevazuu

                      Sözlükte, gösterişsiz olmak anlamına gelen tevazu kelimesi, ahlaki bir kavram olarak
               kişinin nefsini, Allah’ın (c.c.) huzurunda kulluk mevkisine koyması, insanlara karşı kibirli ve
               gururlu olmaması demektir. 6
                      Tevazu sahibi bir insan, başkalarını hor ve hakir görmez. Kendisini başkalarından üs-
               tün tutmaz. Şahsında bulunan farklı
               meziyetlerden  dolayı  kibirlenmez.
               Bunların gerçek sahibinin Yüce Allah
               (c.c.)  olduğunu  ve  bunları  Allah’ın
               (c.c.) kendisine nimet olarak verdiği-
               ni bilir. Herkesin, Allah’ın (c.c.) kulu
               olduğunu  ve  kendisinin  kulluk  yö-
               nünden diğer insanlarla eşit olduğu-
               nu kabul eder. Tevazu vasfı sayesin-
               de üstün meziyetleriyle kibirlenmek
               yerine,  bu  meziyetleri  insanların  ve
               diğer  canlıların  yardımına  koşmak
               için kullanır.

                      Peygamber Efendimiz müte-                       Görsel 1.2: Tevazu olgunluk alametidir.
               vazı bir kul idi.  Çünkü Allah (c.c.) ka-
               tındaki en yüce mertebenin Ö’na kulluk etmek olduğunu biliyordu. “Rahman’ın kulları yer-
                                                7
               yüzünde tevazu içinde yürürler…”  ilahı� vahyini rehber edinmişti. Kendisini ölçüsüz şekilde
               övenleri şöyle uyarırdı: “Hristiyanların Meryem oğlu İsa’ya yaptıkları gibi, beni aşırı şekilde öv-
                                                                                8
               meyin! Ben ancak Allah’ın kuluyum. Bana ‘Allah’ın kulu ve resulü’ deyin!”



               4  Muvatta, Hüsnü’l-Hulk, 8.
               5  bk. Dârimı�, Salât,165.
               6  Dinı� Kavramlar Sözlüğü, s. 572
               7  Furkan suresi, 63. ayet.                                                              13
               8  Buhârı�, Enbiya, 48.
   1   2   3   4   5   6   7   8