Page 18 - 5. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 2. Ünite

RAMAZAN VE ORUÇ

5. Bir Dua Tanıyorum: Rabbena Duaları ve Anlamı

Ne zaman dua ederiz?

İki duanın da “Rabbena” kelimesiyle başlaması nedeniyle bu dualara “Rabbena
duaları” denmektedir. Bu duaların ilki, Bakara suresi 201. ayette, ikincisi ise İbrahim
suresi 41. ayette geçmektedir. Rabbena duaları namazlarda son oturuşta okunur.
Ancak bu iki dua her zaman okunabilir.
Rab, yaratan, besleyip büyüten, yarattıklarıyla ilgili kurallar koyan ve onları ter-

biye eden demektir. Rab isminin bir gereği olarak Allah (c.c.), kendisine inananları
31
daha iyi insanlar olmaları için bazı ibadetlerle eğitir. Allah’ın (c.c.) Müslümanları
eğitmesi onun merhametinin bir sonucudur. Dua ederken Yüce Allah’a sığınıldığı
için “Ya Rabbi!” ya da “Ey Rabbimiz!” diyerek dua edilir.

Hz. Peygamber “Dua ibadetin özüdür.” buyurarak duanın çok önemli bir iba-
32
det olduğunu Müslümanlara haber vermektedir. Yüce Allah, Kur’an-ı Kerim’de na-
sıl dua edilmesi gerektiğini bildirmiş, Hz. Peygamber de uygulayarak dua adabını
öğretmiştir. Rabbena dualarında Yüce Allah, Müslümanlara hem dua öğretmekte
hem de dua ederken dikkat edilmesi gereken bazı konulara dikkat çekmektedir.
Kur’an-ı Kerim’de Yüce Allah, sadece dünya için dua edenlerin ahirette pişman ola-
caklarını “… ‘Ey Rabbimiz! Bize dünyada ver.’ derler. Böyle kimselerin ahiret-
ten hiç nasibi yoktur.” ayetiyle haber vermektedir. Müslümanlara hem dün-
33
ya hem de ahiret için dua etmeleri gerektiği Rabbena duasıyla öğretilmektedir.

Rabbenağfirli duası ise Müslümanlara, dua ederken bencil olmamak gerektiğini
vurgulamaktadır. Bu nedenle Müslümanlar kendileriyle beraber ana babalarına ve
mümin kardeşlerine de dualarında yer vermelidir. Bir Müslümanın duasında ana
babasına ve mümin kardeşlerine yer vermesi o kimselere hediye vermesi gibidir.
Bu nedenle Müslümanlar dualarında Allah’tan (c.c.) dünya ve ahiret mutluluğu is-
terler. Dualarında anne babalarını ve diğer müminleri de unutmazlar.

Dua, kulu Allah’a (c.c.) yaklaştırır.
31 bk. MEB Dinî Terimler Sözlüğü, s. 392.
32 Tirmizî, Deavât, 1.
33 Bakara suresi, 200. ayet.

54