Page 5 - Tezhib 5. Ünite
P. 5

TEZHİB SANATINDA KENAR SUYU ÇEŞİTLERİ VE UYGULAMASI



            Zencerek

            Zencerek; genişliği bir santimetreyi geçmeyen, iki tarafı tahrirli, en basit şekilleri tek
          eksen  üzerinde  ulama  tarzında  devam  eden  süslemelerdir.  İki  kırık  çizginin  birbirini
          kesmesiyle oluşan “sade zencerek” motifleri, en az elemandan oluşan tiplerdir. İkiden fazla
          kırık çizgiden oluşanlar ise daha “girift zencerek” motiflerini oluşturur. Bu tür zencereklerin
          en  zengin  örneklerini  Selçuklu  Dönemi’nde  görürüz.  Zencereğin  ilk  olarak  geometrik
          desenlerin kenar süslemelerinde de ortaya çıkmasına karşın asıl olarak Türk sanatçısının
          elinde  sonsuz  denebilecek  imkânları  denenmiştir.  Birçok  eserlerde  kenarsuyu  olarak
          gördüğümüz desenler, aslında sonsuz örneklerden kesilmiş bölümlerden ibarettir.       1

            Geometrik süsleme, İslam sanatının kendine özgü üsluplarından biridir ve bu sanatın
          ya da etkilerinin kendini gösterdiği bütün çevrelere yayılmıştır. Türk sanatçısının hususiyeti
          olan hendesi (geometrik) şekillere ilgisi, mesela baklava motifleri, Akbeşim duvarlarında
          fark edilir.
                     2
            Zencerek düğümlerinin oluşma kökenlerinin yılan ve ejderlerin kıvrımlarından olduğu
          söylenmektedir.  Bunun  örneği  Konya  Kalesi’nden  gelme  13.  yüzyıla  ait  taş  lahitte,
          kanatlı ejder kabartmasındaki düğümde görülmektedir. Bir diğer örnek ise Ahlat mezar
          taşlarındaki çift başlı ejder kıvrımının oluşturduğu geometridir. Çift yılanın kıvrımlarından
          oluşan “saadet düğümü” ise  zencerek motifinin en açık örneklerinden biridir.


                     BİLGİ KUTUSU
                 Zencerek,  daire olan bir noktadan teğet çıkan düz çizgilerden başlar ve diğer noktaya teğet olarak
           birleşen ve sırt sırta gelen iki çizgiden oluşur. Bu çizgilerin birbirini örerek devam etmesi ile zencerek
           oluşur.

































          1  Yıldız Demiriz. A.g.e., s. 886.
          2  Emel Esin. “Türk Sanat Tarihinde Karahanlı Devrinin Mevkii”. VI. Türk Tarih Kongresi. Ankara, 1961, s. 109.

                                                       141
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10