Page 7 - 7. Sınıf Peygamberimizin Hayatı 4. Ünite

EN GÜZEL ÖRNEK PEYGAMBERİMİZ 4. ÜNİTE

Peygamberimiz ilim öğrenme ve öğretme
konusuna çok önem verdiğini, bizzat yaşantısıyla
göstermiştir. Aslında onun hayatı bütünüyle öğ-
renme ve öğretme ile geçmiştir. O, Rabb'imizin
kendisine gönderdiği vahyi öğrendi, hayatında
uyguladı ve ümmetine de öğretti. “Bir öğretmen
olarak gönderildiğini” ashabına belirten Allah
205
Resulü, bir hadisinde şöyle buyurmuştur: “İlim
öğrenmek için yolculuğa çıkan kimse, evine dönün-
ceye kadar Allah yolundadır.” Yine Peygambe-
206
rimiz, “Ya öğreten, ya öğrenen, ya dinleyen ya da
ilmi seven/destekleyen ol, asla beşincisi olma, he-
lak olursun!” buyurarak ilim öğrenmenin öne- 7.4.4. Kütüphaneler ilim merkezleridir.
207
mini vurgulamıştır.

Peygamberimizin devamlı yaptığı ibadetlerden biri de Kur’an-ı Kerim okumaktır. O, yüce
kitabımızı okurken ayetler üzerinde düşünerek ağır ağır, tane tane okurdu. Peygamberimiz Kur’an’ı
Kerim’i başkalarından da dinlemeyi severdi. Bir gece etkileyici bir sesle Kur’an-ı Kerim okunduğunu
duyan Hz. Peygamber, sesin sahibi Ebu Musa el-Eş’arî’ye (r.a.) şöyle iltifat etmiştir: “Dün gece senin
okuyuşunu dinlerken keşke beni bir görseydin! Dâvûd Peygamber’e verilen güzel sesten sana da
verilmiş.”
208
Peygamberimizin namazı, orucu, zekâtı, haccı, umresi, duası, zikri ve tüm ibadetleri kulluk bi-
linciyle Rabb'ine gösterdiği derin saygı ve bağlılığın bir sonucudur. Onun ibadetten kastı kulluk bilin-
ciyle hareket etmek, hakkı yüceltmek, hakkı söylemek ve hakkı savunmaktı. Peygamberimiz “Emro-
209
lunduğun gibi dosdoğru ol...” ayeti gereği hep hak ve hakikatin izinde olmuştur. Allah Resulü bir
hadisinde “Cihadın en büyüğünün zalim sultana karşı hakkı söylemek” olduğunu bildirerek hakkın ve
210
hakikatin asla gizlenmemesini, doğruların yanında olunmasını tavsiye etmiştir.
BİLİYOR MUSUNUZ?

Peygamberimiz günahlardan tövbe etmeye çok önem vermiştir. Kendisi günahsız olmasına
rağmen günde yüz defa tövbe istiğfar ettiğini bildirmiştir. Bu dualardan biri “Seyyidü’l-istiğ-
far” olarak bilinen şu duadır:
“Allah’ım, sen Rabb'imsin, senden başka ilâh yok.
Beni sen yarattın ve ben ise senin kulunum.
Gücüm yettiğince sana verdiğim söz ve ahdim üzereyim.
İşlediğim kusurların şerrinden sana sığınırım
Bana lutfettiğin nimetleri yüce huzurunda minnetle anar, günahımı itiraf ederim.
Beni affet. Günahları bağışlayan ancak ve ancak sensin.”

(bk. Müslim, Zikr, 41; Buhârî, Da’avât, 2-3.)

205 İbn Mâce, Sünnet, 17.
206 Tirmizî, İlim, 2.
207 Dârimî, Mukaddime, 26.
208 Müslim, Müsâfirîn, 236.
209 Hûd suresi, 112. ayet.
210 Tirmizî, Fiten, 13.
91