Page 7 - 6. Sınıf Peygamberimizin Hayatı 1. Ünite
P. 7

Ünite -1-





                            Okuyalım




               Peygamberimizin dadısı Ümmü Eymen (r.a) şöyle bir olay anlatır:
               Mekkeliler yılın belli bir günü hep birlikte putları için kutlama yaparlardı. Putların
               yanına gidip kurban keserler, tüm günü orada geçirirlerdi. Peygamberimiz çocuklu-
               ğundan beri bu tür kutlamalara katılmak istemezdi. Ancak amca ve halaları onu da
               götürmek isterlerdi. Ona,
               – Niye böyle yapıyorsun? Niçin akrabalarınla birlikte kutlamalara gitmiyorsun? İlah-
               larımızdan yüz çevirmeye devam edersen başına bir felaket gelir, diye çıkışırlardı.
               Onların baskılarından rahatsız olan Peygamberimiz çok üzülür, çaresizce hazırla-
               nıp onlarla birlikte giderdi. Ancak putların bulunduğu yere varınca bir şekilde orta-
               dan kaybolurdu.
               Yine öyle bir kutlama günüydü. Ebu Talib ve halaları Sevgili Peygamberimizi putla-
               rın bulunduğu yere götürdüler. Oraya varınca Peygamberimiz yine ortadan kaybol-
               du. Akşama doğru heyecan ve korku içinde halalarının yanına geldi. Halaları onu
               bu hâlde görünce endişelendiler:
               – Bu ne hâl, ne oldu, yoksa başına kötü bir şey mi geldi? diye sordular. O da
               – Ne olduğunu bilmiyorum. Aklımı yitirmekten korkuyorum, dedi.
               – Korkma! Allah senin başına kötü bir şey gelmesine izin vermez. Senin çok güzel
               özelliklerin var, diyerek teselli ettikten sonra:
               – Ne gördün? diye sordular. O da:
               – Putların yanına her yaklaştığımda arkamda uzun boylu, beyaz bir adam belirdi.
               Bana,
               – Ey Muhammed! Oradan hemen uzaklaş! Onlara sakın dokunma! diye seslendi.
               Yaşananlardan Peygamber Efendimizin özel biri olduğunun farkına varan halaları,
               bundan sonra kutlamalara gitmesi için ona baskı yapmadılar. Peygamberimiz de
               bir daha böyle bir törene katılmadı.

                                                                (İbn Sa’d, et-Tabakât, C 1, s. 158.)

                    2. 2. Toplumsal Sorunlara Duyarlı ve Güvenilir Genç
                    Peygamber Efendimizin çocukluk ve gençlik yıllarında Cahiliye Dönemi âdetleri-
            ne göre yaşayan Mekke’de kötü davranışlar yaygındı. Dedikodu, yalan, hile gibi davra-
            nışlarla hırsızlık, kumar, dolandırıcılık, gasp gibi suçlar bunlardan bazılarıydı. Güçlüler
            zayıfları ezer, garibanların malları zorla ellerinden alınırdı. Özellikle yabancıların can ve
            mal güvenliği yok denecek kadar azdı. Herkes her an haksızlığa uğrayabilirdi. Fırsat kol-
            layan  zalimler,  zayıf  gördükleri  kişilere  dilediği  kötülüğü  yapardı.  Onlara  karşı  çıkmak
            veya haksızlıklarını yüzlerine haykırmak yürek isterdi. Haksızlıkların ortadan kalkabilmesi
            için birçok kişinin  birlikte hareket etmesi gerekiyordu. Toplumsal baskının yoğun olduğu
            yerlerde bu kadar kişinin bir araya gelmesi elbette çok zordu. Ancak kalplerinde iyilik ve
            adalet duygusu olan insanlar tüm zorlukları aşarak haksızlılar karşısında birlik oluştur-
            dular. Bu insanların girişimiyle Hilfü'l-fudûl (Erdemliler Topluluğu) isminde bir topluluk
            kuruldu.
                    6
            6 İbn Kesîr, es-Sîre, C 1, s. 128-129.


                                                       17
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12