Page 9 - Kur'an-ı Kerim 5. Sınıf 2. Bölüm

KUR’AN-I KERİM’İ TANIYALIM

— “Ey kavmim! Bende herhangi bir sapıklık yoktur; fakat ben, âlemlerin Rabbi tarafından gön-
derilmiş bir elçiyim.Size Rabbimin vahyettiklerini duyuruyorum, size öğüt veriyorum ve ben sizin
bilmediklerinizi Allah’tan (c.c.) (gelen vahiy ile) biliyorum.(Allah’ın (c.c.) azabından) sakınıp da
rahmete ulaşmanız ümidiyle, içinizden sizi uyaracak bir adam vasıtasıyla size bir zikir (vahiy)
28
gelmesine şaştınız mı?”
Nuh’un (a.s.) peygamber olmasını kabul edemiyorlardı. Onun bir insan olduğunu, insanın ise
peygamber olamayacağını iddia ediyorlardı.

Bundan sonra her yerde Nuh’u takip etmeye başladılar. Onun hak davasını anlatmasına engel
olmak istediler. Peşine adamlarını taktılar, onu rahatsız ettiler. Ama hiçbir şey Nuh’u (a.s.) İslam’ı
tebliğ etmekten alıkoyamadı. Nuh (a.s.), onların yaptığı eziyet ve işkencelere karşı Allah’tan (c.c.)
yardım istedi.

— Rabbim! Beni yalanlamalarına karşılık, bana yardım et! 29
Nuh (a.s.), kavmini Allah’tan (c.c.) gelebilecek bir ceza ile uyarmasına rağmen onlar daha da
saygısızlaştılar. Kendi felaketlerini kendileri hazırladılar:

— Nuh! Bizimle fazla mücadele ediyorsun. Bizi azapla tehdit ediyorsun. Haydi gelsin şu azap
da doğru sözlü olup olmadığını görelim.
30
— Ancak, Allah (c.c.) dilerse azap gelebilir. Aklınızı başınıza alın! O, sizin Rabbinizdir. O, azap
göndermeyi isterse onu hiç kimse engelleyemez. 31

İnkârcılar Nuh’u susturamadılar, ne yaparlarsa yapsınlar davasından vazgeçiremediler. Bir
insanın belki de bu dünyada korkabileceği en büyük şey ölümdü, onu ölümle tehdit ettiler:

— Nuh! Dediklerinden vazgeçmezsen, seni taşlayacağız.

28 A’râf suresi, 60–63. ayetler.
29 Müminun suresi, 26. ayet.
30 Hud sureasi, 32. ayet.
31 Hud suresi, 33.ayet.

20