Page 4 - 5. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi 4. Ünite

HZ. MUHAMMED VE AİLE HAYATI

2. Bir Eş Olarak Hz. Muhammed (s.a.v.)

Ailede sorumlulukların paylaşılması sizce niçin önemlidir?

Aile fertleri birbirlerine karşı sevgi, saygı, hoşgörü ve güven içerisinde hareket ettik-
lerinde huzurlu bir aile ortamı oluşur. Huzurlu ailelerin bulunduğu toplum da güzel-
leşir. Bu ancak ailede eşlerin birbirlerine iyi davranmalarıyla mümkün olur. Hz. Pey-
gamber, “Müminlerin iman bakımından en olgun olanları, ahlakı en iyi olanlarıdır. Sizin en

hayırlılarınız da hanımlarına karşı en iyi davrananınızdır.” buyurarak eşlere iyi davran-
2
manın güzel ahlakın bir göstergesi olduğu konusunda Müslümanları uyarmıştır.

Hz. Muhammed (s.a.v.) ve Hz. Hatice (r.a.) birbirlerine karşı saygılı ve anlayışlı
davranmıştır. Onların evliliği tüm Müslümanlara örnektir. Öyle ki Hz. Peygamber,
ilk vahiy geldiğinde bunu eşi Hz. Hatice’ye (r.a.) anlatmış, Hz. Hatice (r.a.) “Allah seni
kesinlikle utandırmaz. Çünkü sen, akrabalık bağlarını sıkı tutar, doğru söz söyler,
bakıma muhtaç olan kimselere yardım eder, elinde avucunda olmayana verir, mi-
safiri ağırlar ve haksızlığa uğrayanları gözetirsin.” sözleriyle eşine destek olmuş-
3
tur. Hz. Hatice’nin (r.a.) vefatından sonra Hz. Muhammed (s.a.v.) onu hayırla anmış
ve “…Bu ümmetin kadınlarının en hayırlısı da Hatice’dir. buyurmuştur.
”4
Hz. Peygamber ihtiyaçlarını kendisi giderir ve ağır işleri her zaman o üstlenirdi.
Eşine yardım etmekten çekinmezdi. Hz. Muhammed (s.a.v.), ailesinin fikirlerine
5
önem verir ve bazı ciddi meseleleri de onlara danışırdı. Ailesi de Hz. Peygambere
her konuda destek olmuş ve tüm zorluklara da birlikte katlanmışlardı.

BİLİYOR MUSUNUZ?

Hz. Muhammed (s.a.v.) Hz. Hatice’den (r.a.) gördüğü desteği şu
sözlerle ifade etmiştir:

“Yüce Allah bana Hatice’den daha hayırlı bir eş vermemiştir. Bütün insan-
lar bana inanmazken o bana inandı. Herkes beni yalanlarken o beni doğruladı.

İnsanlar yardımlarını benden esirgediklerinde o bana malıyla destek oldu. Yüce
Allah bana başka kadınlardan değil ondan çocuklar ihsan etti.”

(İbn Hanbel, VI, 118.)

2 Tirmizî, Rada’, 11.
3 Buhârî, Bed’ü’l-vahy, 1.
4 Buhârî, Menâkıbü’l-ensar, 20.
5 bk. Buhârî, Ezân, 44.

82